Lars Krale won vorig jaar (2024) de 15e editie van de Nationale Requireerwedstrijd (NRWS), een uniek evenement waarin rechtenstudenten hun vaardigheid in het houden van een requisitoir tonen voor een deskundige jury. Inmiddels volgt hij de Togamaster Strafrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen en loopt hij stage bij het Arrondissementsparket Noord-Nederland. In dit interview blikt hij terug op zijn deelname aan de NRWS, vertelt hij wat deze ervaring hem heeft gebracht in zijn verdere ontwikkeling en heeft hij tips voor toekomstig deelnemers.
Wil jij net als Lars ervaren hoe het is om in de schoenen te staan van een officier van justitie? Je kunt je t/m 4 maart aanmelden voor de NRWS.
“De NRWS was voor mij een onvergetelijke ervaring. Het is zo gaaf om als rechtenstudent te requireren voor een jury van ervaren officieren van justitie. Officieren van justitie die de grootste en mooiste zaken hebben gedaan – en die tijdens de NRWS jou van feedback voorzien. Ik heb daardoor heel veel geleerd.
Daarnaast waren de finaledagen gewoon genieten. We verbleven in een mooi hotel en er werd hartstikke goed voor ons gezorgd. Er was een prachtig programma, met volop (sterke) verhalen uit de praktijk. Bovendien hadden we een hele leuke groep finalisten. Dat iedereen het loeispannend vond en we samen in hetzelfde schuitje zaten, maakte dat er heel snel een groepsgevoel ontstond.”
“Niet het idee dat ik zou winnen in ieder geval! Ik dacht dat ik als (destijds) bachelorstudent geen schijn van kans zou hebben tegen masterstudenten. Ik deed puur mee voor de ervaring van de lokale voorronde. Later dat jaar had ik mijn Studentenrechtbank, dus ik zag de voorronde van de NRWS vooral als een mooie oefenmogelijkheid. Daarnaast hoopte ik me dankzij de voorronde een beetje te kunnen oriënteren op een togaberoep. Hoe zou ik het vinden om van het spreken in de rechtszaal mijn werk te maken?”
“Dankzij de masterclass requireren kreeg ik alvast een idee hoe een requisitoir kan worden opgebouwd. Op internet vond ik daarnaast een aantal voorbeelden, zoals het requisitoir in Marengo. Wel goed om te weten dat het requisitoir bij de NRWS niet zo lang hoeft te zijn als in Marengo. Ik denk dat het niet helemaal de bedoeling is dat je dagenlang gaat requireren.
Dankzij de masterclass en de voorbeelden op internet, had ik een idee gekregen van de opbouw van een requisitoir. Vervolgens heb ik de literatuur en de rechtspraak geraadpleegd. Op dezelfde manier heb ik me voorbereid voor de finale. Het belangrijkst daarbij was dat ik vooral niet met mijn mond vol tanden wilde staan op het moment van mijn repliek. Het helpt dus om zelf alvast te bedenken waar de advocaat mee zal komen.”
“Er zijn twee dingen die ik in het bijzonder het meest uitdagend vond aan de wedstrijd. Ten eerste het feit dat je gaat requireren voor een jury van ervaren officieren van justitie. Dat vond ik natuurlijk spannend. Die mensen weten bij uitstek hoe een goed requisitoir eruitziet. Ten tweede vond ik het spannend dat een ervaren strafrechtadvocaat zou gaan pleiten. Ik verwachtte dat hij op alle slakken zout zou leggen. Daar wilde ik me zo goed mogelijk tegen wapenen – maar ik wist natuurlijk niet of er nog iets onverwachts uit de hoge hoed zou komen.”
“Het hoogtepunt voor mij was het houden van repliek – ik blijf erop terugkomen. Vooraf was ik namelijk vooral nerveus vanwege het pleidooi van de advocaat. Je requisitoir kan je tot in de puntjes voorbereiden, maar bij het reageren op het pleidooi komt het ook aan op improvisatie. De advocaat ging er stevig in tijdens zijn pleidooi – het voelde als een echte rechtszaak – maar gelukkig kende ik het dossier en de wet goed. Daardoor kon ik hem goed van repliek voorzien. Dat was ontzettend leuk en – eerlijk gezegd – ook een enorme opluchting. Bovendien voelt het best vreemd: een ervaren strafrechtadvocaat even uitleggen dat hij het toch echt verkeerd ziet. Hartstikke leuk.”
“Heel veel! Zo mocht ik een weekje stage lopen bij een parket naar keuze. Ik koos voor het AP Amsterdam, waar ik een week lang fantastisch ben begeleid. Ik heb van alles mogen zien en iedereen mogen spreken. Ik kreeg echt een kijkje in de keuken. Ik ben onder andere mee geweest met een noodhulpdienst van de politie (centrum Burgwallen). Met gillende sirenes over de Wallen heen scheuren, sprinten naar een persoon die volgens een melding een mes bij zich had in de trein. Dat was een enorm gave ervaring. En niet onbelangrijk: ik verbleef de hele week in een goed hotel, inclusief ontbijt, op steenworp afstand van het parket.
Ook zorgde de winst van de NRWS ervoor dat ik, zonder te solliciteren, mocht meedoen aan SummerCourt. Ook dat was een hele leuke week en ook dat kan ik rechtenstudenten alleen maar aanraden!
Ten slotte zorgde de NRWS ervoor dat ik veel mensen uit de praktijk heb leren kennen en natuurlijk dat ik een mooie toevoeging aan mijn cv heb.”
“De officieren van justitie uit de jury van de NRWS weten pas écht hoe een goed requisitoir eruitziet, maar als je het mij vraagt, begint het bij een goede opbouw. Zorg voor een pakkende opening, een juridisch kloppend verhaal en een sterke afsluiting. Dat is misschien wat voor de hand liggend en kost wat tijd om te maken, maar het is het echt waard. Als je in die rechtszaal staat en je hebt van begin tot eind de aandacht van het publiek en de jury, dan is dat een heerlijk gevoel.”
“De NRWS is de ideale manier om je spreekvaardigheden te trainen. Bovendien leer je om te gaan met spanning en leer je een dossier (kritisch) te lezen. Daarnaast is het houden van een goed voorbereid verhaal in een volle rechtszaal heel mooi om te doen. Ik kan me herinneren dat ik in de voorronde de feedback kreeg dat ik soms iets teveel liet blijken dat ik genoot, terwijl het toch echt om strafbare feiten ging. In de finale heb ik dat natuurlijk anders gedaan, maar het laat wel duidelijk zien dat deelname echt heel leuk is! Ik kijk met veel plezier terug op de NRWS en ik kan deelname alleen maar aanraden.:”
“Zorg voor een juridisch kloppend, maar vooral ook pakkend verhaal. Op die manier kan je genieten van een volle rechtszaal die naar jou luistert. Maar laat dat genieten niet te duidelijk merken – het gaat wel om strafbare feiten.